Socijaldemokratska partija Crne Gore baštini sve istorijske tekovine i iskustva političkog organizovanja i antifašističkog otpora građana i naroda Crne Gore socijalnom i nacionalnom ugnjetavanju tokom dvadesetog vijeka. Početak organizacionog utemeljenja socijaldemokratske ideje i Socijaldemokratske partije Crne Gore, poklapa se sa prvim oblicima organizovanog otpotra nacionalističkim euforijama, koje su krajem osamdesetih godina minulog vijeka zahvatile, a potom i razorile ondašnju, u Evropi i svijetu respektabilnu državu SFRJ.

Formalno pravno utemeljenje SDP CG započeto je, 1990. godine, osnivanjem partija, čijim je kasnijim ujedinjenjem konstituisana SDP CG u sadašnjem obliku: Socijalističke partije Crne Gore 5.7.1990. (kojoj se u međuvremenu pridružuje politički i programski bliska Jugoslovenska narodna stranka 2.6.1990) i Socijaldemokratska partija reformista (koja je u međuvremenu konstituisana od Partije socijalista Crne Gore 27.7.1990., Nezavisne organizacije komunista Bara 28.5.1990, Stranke nacionalne ravnopravnosti Plava 26.5.1990. i Saveza reformista Crnogorskog primorja 14.7.1990).

Organizaciono zaokruživanje SDP CG u sadašnjem obliku dovršeno je na Kongresu ujedinjenjaSDPR-a i SP CG, u Podgorici 12.6.1993. godine. Jedina smo partija u Crnoj Gori koja je nastala ujedinjavanjem, a ne cijepanjem političkih subjekata.

Partije od kojih je konstituisana SDP CG bile su na prvim višestranačkim izborima u Crnoj Gori i SFRJ, decembra 1990. godine, okosnica antiratnog i reformskog pokreta pod nazivom “Savez reformskih snaga Jugoslavije za Crnu Goru”, koji je po svojoj suštini bio i jedini tadašnji organizovani pokušaj demokratske tranzicije SFRJ u modernu evropsku i demokratsku državu svih naroda i republika koje su je konstituisale.

Na ovim izborima SRSJ za Crnu Goru, uprkos neopisivim manipulacijama, osvojio je 17 od ukupno 125 poslaničkih mjesta u prvom višestranačkom parlamentu Crne Gore.

Na parlamentarnim izborima, decembra 1992, kolektivni osnivači SDP CG osvojili su: SDPR 4 mjesta u republičkom i SP CG 5 mjesta u Saveznom parlamentu.

Na izborima, novembra 1996, uprkos činjenici da je SDP osvojila blizu 17.000 glasova i 6%glasačkog tijela u Republici, promjenom izborne regulative jednostranom voljom neposredno uoči izbora, Socijaldemokratskoj partiji Crne Gore je, praktično, onemogućeno učešće u republičkom, dok je uspjela izboriti samo 1 mjesto u Saveznom parlamentu.

Na izborima, maja 1998. godine, SDP CG je u koaliciji sa reformisanom DPS i NS, izborila pobjedu i u parlamentarnoj većini participirala sa 5 poslanika i učestvovala u Vladi.

Na izborima, aprila 2001. godine, SDP CG je u koaliciji “Pobjeda je Crne Gore” (DPS i SDP CG), takođe, pobijedila i sa svojih 6 poslanika i učešćem u Vladi uz podršku LSCG, konstituisala vlast sa osnovnim ciljem pripreme zakonskog i političkog ambijenta za definitivnu obnovu pune državnosti, suvereniteta i međunarodnog subjektiviteta Crne Gore.

Pod pritiskom međunarodne zajednice, i uz neviđeno lobiranje zvaničnika iz Beograda u februaru 2002. godine biva potpisan “Beogradski sporazum” kojim je uspostavljena labava Državna Unija Srbije i Crne Gore kojim je uspostavljen trogodišnji moratorijum na održavanje crnogorskog refrenduma. Pridružujući se protestima, SDP izlazi iz Vlade i tako otvara mogućnost za održavanje novih parlamentarnih izbora, na kojima zajedno sa DPS-om traži podršku građana za sprovođenje politike koja bi dovela do dobijanja nezavisne međunarodno priznate Crne Gore.

Na parlamentarnim izborima u novembru 2002 koalicija “Za evropsku Crnu Goru” dobija apsolutnu većinu u parlamentu, a naša partija po prvi put dobija mjesto predsjednika parlamenta, na koje dolazi predsjednik SDP-a Ranko Krivokapić, kao i 7 od 75 poslanika i 4 ministarska mjesta u Vladi RCG. Ovi izbori su bili posebno teški po cjelokupan projekat obnove državnosti, jer do tada suverenistički LSCG ulazi u otvorenu koaliciju sa pro-srpskim partijama. Veliku podršku građana dobijenu na izborima SDP koristi kako bi, uz proces obnove državnosti, što bezbolnije sprovela proces ekonomske tranzicije i poboljšala ukupni standard građana.

Trijumf politike SDP-a doživljavamo 21. maja 2006 godine, kada građani Crne Gore sa 55.5% izglasavaju njenu punu nezavisnost i samostalnost. Toga dana u Crnu Goru dolaze rodoljubi, kao što su dolazili i 1916. Ovoga puta umjesto puške za dobijanje crnogorske slobode dovoljna im je olovka i veliko “DA – Za Crnu Goru koju volimo!”.

Poslije ovog fantastičnog uspjeha, u koji su svi oni kojima su Crna Gora i SDP na srcu uložili maksimalne napore, dolazi do proglašenja Deklaracije o nezavisnost Crne Gore u Skupštini 3. juna 2006, a ubrzo i do podizanja crnogorske zastave ispred sjedišta Ujedinjenih Nacija na Ist Riveru i primanja u brojne međunarodne institucije i asocijacije.

U septembru 2006. godine zaokružuje se proces dobijanja nezavisnosti izborima za Ustavotvornu Skupštinu Crne Gore, na kojima koalicija DPS-SDP osvaruje ubjedljivu pobjedu i dobija parlamentarnu većinu, a za prvog predsjednika parlamenta nezavisne Crne Gore biva ponovo izabran Ranko Krivokapić. SDP će u narednih četiri godine u tom tijelu predstavljati sedam poslanika, a za dobijanje osmog nam je ovog puta hvalilo manje od 100 glasova. U Vladi koju sačinjava trinaest ministarstava predstavljaju nas potpredsjednik prof. dr Vujica Lazović i ministri prof. dr Andrija Lompar i Jusuf Kalamperović.

U martu 2009. godine na vanrednim izborima koalicija “Evropska Crna Gora” DPS-SDP dobila je novo povjerenje građana i osvojila 48 mandata u novom sazivu Skupštine Crne Gore. SDP u 24. sazivu crnogorskog Parlamenta imaće dva poslanika više ukupno devet i biće treća po snazi parlamentarna partija.

Uvjereni da su sloboda, pravda i solidarnost temeljne humanističke vrijednosti i zaloga čovjekovog napretka smatramo ih najvećim idealom, primarnom svrhom djelovanja i najvažnijim mjerilom valjanosti i uspješnosti politike Socijaldemokratske partije Crne Gore. Na ovim vrijednostima ćemo, uvjereni smo, imati punu podršku građana Crne Gore, kojima svojom prošlošću garantujemo bolju budućnost!

Pobjeda je tek početak!